به حرف دلت گوش نکن

به نظر می رسد که بهترین شیوه ارتباطی، مطالعه و شناخت دقیق افراد با گذشت زمان در شرایط متفاوت و عملی است نه به صورت صحبت های تلفنی و پیامک و تلگرام. در حقیقت، عشق واقعی با شناخت دقیق صورت می گیرد، نه در یک نگاه یا چند برخورد ساده. همچنین به نظر می رسد که بیشتر افراد جامعه به دلیل عدم آموزش مهارت های ارتباطی (که هر موفقیتی با آموزش یک مهارت در آن زمینه امکان پذیر است) و به دلیل نگاه های ساده از دریچه نگاه خود به افراد و دنیا، آنچه را می بینند و می شنوند باور می کنند. بنابراین نخستین گام نه فقط در روابط عاطفی، در هر ارتباطی، این است که فرد بیاموزد در نخستین رویارویی ها، با وجود ظاهر بد و خوب افراد، از آن ها تصویر نسازد تا در صورت شکستن آن تصویر و قاب ذهنی، دچار آسیب های عاطفی و روانی نشود؛ زیرا افراد زیادی وجود دارند که در ظاهر، با ترفندهای کلامی خود، افراد زودباور بسیاری را فریفته اند. گفتیم، هدف بدبینی نیست، بلکه در هر ارتباط فرض بر خوش بینی و دوست داشتن یکدیگر است. هرچه از فرد مقابل تصویر زیبای بیشتری بسازیم، دل کندن از او سخت تر می شود؛ اما از جایی که گفتیم مغز یک عاشق مانند مغز فردی معتاد است، ترک کردن معشوق هم به دشواری ترک مواد مخدر است. به اعتقاد فیشر: «جدایی برای چشیدن طعم جهنم کافی است.» فراموش نکنید که ایجاد احساس عشق در دیگران و عاشق شدن به آسانی آب خوردن است؛ فقط با چند جمله عاشقانه و گاه با یک شاخه گل رز!