عشق و ازدواج

عشق به درد زندگي كهكشاني و كيهاني مي خورد، براي فرارفتن از خود و همه خلايق، ولي به درد رابطه زناشويي نمي خورد، نرديكي هاي احساسي و عاطفي و عقلاني در زندگي مشترك بسيار مفيد است. در زمين عشق يك استثناست. عشق از همه مسائل جداست. عشق واقعي كار دل است. رابطه اي مقطعي و شيرين است. دور از محاسبه و منطق است. عاشق از همه بيماري ها و همه درگيري ها جداست. عاشق فقط عاشق است. جز معشوق چيزي نمي بيند و نمي شنود. عشق درمان همه بيماري هاست. ولي براي زندگي مشترك به درد نمي خورد. عشق آدمي را به لااباليگري مي خواند. لااباليگري يعني بی توجه به سنت ها و آداب ولي زندگي مشترك رو به نظم و انضباط و قواعد دارد. عشق با قواعد بيگانه است.

لاابالي عشق باشد ني خرد                 عقل آن جويد كزان سودي برد

عشق يعني بي خيالي، بي فكري، سبكي وزن، بي نيازي، پر بودن و خالي بودن. پربودن از همه و خالي بودن از فكر بيهوده. عشق به درد زندگي اجتماعي نمي خورد. عاشق فارغ از وابستگي، دلبستگي، مقام، منصب، موقعيت و ثروت است. دنبال سود و زيان نيست. در صورتي كه واقعيت زندگي مشترك با عشق منافات دارد.