المعجم فی معائير الأشعار العجم

مدحي ناقص است و تخلصي ركيك از بهر آنك نخست نفي فضيلتي از فضايل انساني كرد علي الاطلاق كي كلي از غنجه احسان و طفلي از تبار كرم نماند آنكه اثري در ممدوح باز آورد و اين قصور ممدوح باشد كي [تا] در جهان كرم نماند «كرم او بديذ نيامذ» و اين جنس تخلصات لايق [آن] بوذ كي در نزول وقايع بزرك و حلول حوادث عظام استعمال كنند كي درين واقعه نعوذ بالله اكرنه فلان بوذي دفع آن كه توانستي كرد و رستكاري خلق از آن بواسطه كه بوذي و ازين جهت تخلص انوري (بهتر) از تخلص سيد حسن است كي انوري خوذرا غافل ساخته است از جود ممدوح تا قايلي او را آكاهي مي دهذ كي مكوي مرثيه جود در برابر جود و سيد حسن كفته است ني ني هنوز شمه ي (f.135) از كرم مانده است و ازين نيز قصور ممدوح درين خصله شريفه لازم آيذ و از جنس ابتدا آت «آنج مطالع لطيف انوري ماند اينست»