كيميای كيمياگر

سفر عنصر مرکزی اکثر آثار پائولو کوئیلوست. کتاب کیمیاگر روایت سفر جوانی تنهاست پس از سال ها شبانی که در آن «سفر» خود هدف سفر است، به سفری دیگر می رود تا گنجینه ی پنهانش را بیابد و در مسیر سفر، فقر و خطر و تلاش را تجربه می کند. پس از آموختن زبانی جدید و شناخت مردمان و دیاری نو و مجهز به صفاتی نو، او به سفر سوم قیام می کند. طی این سفر سوم او استادی می یابد، عشقی می یابد، حلاوت زندگی و ترس از مرگ را می آزماید و پس از انس گرفتن به مکانی جدید و داشتن ثروت و محبوبیت در نزد معشوقه دوباره سفر به سراغ او می آید.

در سفر چهارم او ناچار است هر آنچه را تاکنون به دست آورده رها کند و بی هیچ تضمینی برای به دست آوردن مجدد آن ها یا به دست آوردن گنجینه ای که در پی آن است، قدم در راه بگذارد. اینجاست که «استاد» او «کیمیاگر» وی را تا آخرین مرحله ی سفر همراهی می کند و درس هایی ارزشمند در طی این طریق به او می آموزد.

اما بازپسین مرحله ی این سفر، یا به عبارتی «سفر پنجم» باید به تنهایی طی شود. تنهای تنها و در اینجاست که داستان سفر سانتیاگوی چوپان به تمثیل عمیق ترین اسطوره های عرفانی شرقی و جدیدترین اسطوره های روانشناسی اعماق کارل گوستاویونگ می پیوندد.

منظور از همه ی این سفرها شناخت خویشتن است و شناخت خداوند به عنوان هدفی برتر همواره دلیل حرکت و علت غایی طریقت به شما می رود.