به سوی نور

براي من، آن نور حالتي درخشان يا براق نداشت و با هيچ درخشش شديدي كه به رنگ سپيد باشد نيز ظاهر نشده بود. براي من، حالتي بسيار دوست داشتني و لطيف و ملايم داشت و هيچ چيز آن موجب آزار ديدگانم نمي شد! حتي با وجود آن كه آن نور در همه جا بود و مرا محصور كرده بود. تنها مي توانم بگويم كه حالتي عميقا آرامش بخش و ماهيتي ساكن و ملكوتي داشت… به همان اندازه هم حالتي گرم و مطبوع و تسكين بخش و اطمينان آور داشت.

من به سختي مي توانم آن نور را توصيف كنم، زيرا تا پيش از آن زمان و حتي بعد از آن تجربه، من هرگز با چنين نوري در روي زمين مواجه نشده بودم! نيك مي دانستم كه در مكاني بسيار ويژه و مخصوص حضور دارم.