چراغ آگاهيت را روشن نگه دار! 3

همه دارند برای هم وسیله می شوند. این وضعیت، انسان را به احساس تنهایی مبتلا ساخته است. دوست داشتن دیگر معنایی ندارد. حس نزدیکی و یگانگی دیگر معنایی ندارد. انسان هرچه بیشتر از انسان دور و دورتر می شود. ترس و هراس او را فرا می گیرد. همبستگی انسانی از بین می رود. بسیاری از بیماری های به اصطلاح روانی ناشی از همین تلقی جدید از زندگی است. فلسفه ای که حداکثر لذت را در نظر دارد. سوء استفاده معنای خود را از دست داده است. با وجود این، همین احساس تنهایی است که ضرورت زندگی معنوی را مطرح کرده است. زیست انسان بدون یک پناهگاه معنوی در کره زمین دشوار می شود. از این رو در دنیای جدید معنویتی بروز کرده که در کنار ادیان برای خود روز به روز جای بیشتری را باز می کند. در هر حال آدمی در پی معنای جدیدی برای زندگی خود در این خاکدان است. در صورتی که معنایی برای زندگی خود نیابد، یأس او عمیق تر می شود.

مشکل دیگری که در زندگی انسان بروز کرده همین تولید لجام گسیخته است. تشویق مصرف است. تشویق مصرف با عنوان کردن مناسبت های جعلی و ساختگی. به نوعی دارند انسان را برای هرچه بیشتر مصرف کردن از نو شرطی می کنند. کره زمین دارد بصورت یک زباله دانی در می اید. شعار این است که هرچه بیشتر مصرف کنید. حتی این شعار به حوزه غرایز هم سرایت کرده است. خوردن بیش از حد و نیاز و رابطه غریزی لجام گسیخته! رسانه های دیجیتالی هم به این فرایند دامن می زنند. تجارتی که حد و مرز نمی شناسد. در کنارش هم ناکامی و عسرت بروز می کند. جهان امروز بین کامیابی ها و ناکامی ها تقسیم شده است. و بشر سرگردان گریزگاهی برای آرام کردن خود می جوید. گریزگاهی که دیگر نیست. زیرا هرکجا که می گریزد، فکر همچنان با اوست.