خون آشام های آشنا

«توجه» مايه حيات خون آشامهاي نقش باز است. اگر به اندازه كافي مورد توجه واقع نشوند، احساس مي كنند كه دارند در خود جمع مي شوند و مي ميرند. خون آشامهاي نقش باز هميشه به دنبال قدرشناس ترين مخاطبان هستند. اين تمايل مي تواند باعث نابود شدن روابط شود. اگر كسي براي آنها قر و غمزه بريزد، آنها هم قر و غمزه مي ريزند و ديگر به اين فكر نمي كنند كه منظور آنها از اين دلبري كردن چيست.

اگر رئيس و همكارانشان توجه كافي به اين خون آشامها نشان ندهند، آنها راهشان را كج مي كنند. به طرف ديگري مي روند تا كس ديگري را پيدا كنند. براي آنها مهم نيست كه كجا دارند مي روند. آنها فقط دنبال يك گوش شنوا مي گردند. ولي اين خواسته آنها معمولا آشوب و بلوا به پا مي كند چون آنها ممكن است براي يك گپ كوتاه به اتاق مدير بروند، يا گوشي تلفن را بردارند و در مورد تمام مشكلات شركت با يكي از مشتريها حرف بزنند. خوب، تقصير خودتان است. اگر به او توجه نشان مي داديد، او سراغ كس ديگري نمي رفت!