برای رسيدن به موفقيت، وسواسی باشيد يا معمولی باقی بمانيد!

دائما دیگران از من می پرسند: «چگونه همه کار را انجام می دهی؟» به آسانی. قسمت هایی از زندگی را که می خواهم در آن ها بهترین باشم یادداشت می کنم و سپس وسواس من این می شود که زمان خودم را بیشتر برای آن ها بگذارم تا اینکه عذر و بهانه بیاورم.

یک نمونه این است: مقید می شوم که برای خانواده خودم وقت بگذارم. برای انجام دادن این کار، باید هوشمندانه عمل کنم. هر روز فرزندان کوچک خودم را از خواب بیدار می کنم و با هم به سراغ کافی شاپ محلی می رویم، جایی که هر سه نفرمان دور همدیگر می نشینیم. بعد از اینکه پانزده الی سی دقیقه وقت پربار را کنار همدیگر گذراندیم، آن ها دیگر کارشان با من تمام می شود. وقتی به خانه برمی گردیم، بچه ها غذا می خورند و سپس همگی آماده می شویم تا به مدرسه و سرکار برویم.

کودکان نیاز ندارند که وقت زیادی از شما بگیرند؛ آن ها فقط به بخشی از وقت شما نیاز دارند. با مقید شدن به گذراندن وقت با فرزندانم و چگونگی انجام دادن این کار (به جای اینکه شب با آن ها بیرون بروم، صبح بیرون می روم یا به باشگاه می روم) وقتم را متناسب با نیازهای خودم تنظیم می کنم. من وقت خودم را مدیریت نمی کنم، بلکه آن را می سازم.

به هرحال، این فقط درباره بچه ها نیست که به پدر و مادر خود نیاز دارند، پدر و مادر نیز به گذراندن زمانی با آن ها نیاز دارند. در ازدواج من، خلأ وجود ندارد، اداره مشاغل، ازدواج، خانواده و بقیه زندگی یک چالش است.

من و همسرم تا جایی که بتوانیم، در تجارت کنار هم هستیم؛ ما با همدیگر فرصت هایی را می یابیم تا با هم همکاری کنیم و نام تجاری مان را هرچه بیشتر معروف کنیم. ما روی چیزهایی انرژی می گذاریم که هرکدام در آن مهارت داریم.