راهنمای آموزگار تازه كار برای نيازها آموزشی خاص

تهیه ی یک برنامه کاری برای رفع نیازهای آموزشی خاص و ویژه ی فردی دانش آموزان باید در همان بافتی صورت بگیرد که فرآیندهای تصمیم گیری در مورد تدریس و آموزش همه دانش آموزان در مدرسه صورت می گیرد. به علاوه باید هر ارزشیابی فردی که به صورت رسمی و غیررسمی از آموزش دانش آموز صورت گرفته در نظر گرفته شود و هرگونه الزامات قانونی بیان شود.

اساس برنامه ریزی برای شناسایی موثر نیازهای آموزشی افراد باید بر پایه نقاط قوت و علائق باشد. رفتار کارکنان و نظر دانش آموزان در مورد خودشان در زمینه توانایی یادگیری (یا عدم توانایی) پایه گذار روابط بالقوه خوب و ناسالم است. به هنگام برنامه ریزی برای دانش آموزانی که مشکلاتی در یادگیری دارند، در ابتدا باید بفهمیم که آیا دانش آموز یا گروه -با دسترسی مناسب به راهکارها و سبک های تدریس- قادر به کار روی اهداف آموزشی مشابه با باقی کلاس هستند یا خیر. نتیجه گیری درست درباره این مسئله به ارزشیابی درست از آنچه دانش آموز می داند، می فهمد و می تواند انجام دهد، بستگی خواهد داشت. برای برخی دانش آموزان با مشکلات ارتباطی و تعاملی، برای دانش آموزانی با مشکلات فیزیکی یا حسی، برای بسیاری از دانش آموزان دارای اختلال گفتاری و برای دانش آموزانی با نیازهای رفتاری، احساسی و اجتماعی، آنچه به نظر می رسد واقعا مورد نیاز است، سازگاری با روش های تدریس و استفاده از راهکارهای دسترسی است، تا اهداف آموزشی متفاوت.

برنامه ریزی به توجه به اولویت های فردی دانش آموزان نیز نیاز دارد، در حالت طبیعی، برای آنان مناسب تر خواهد بود اگر بر روی اهدافی کار کنند که مشابه و مرتبط با موضوع کل کلاس است. با این حال، برخی مواقع آموزگاران مجبورند به این مسئله توجه کنند که آیا دانش آموزان نیازهای مهمتر دیگری دارند که برای یادگیری آنها مهم است، یا خیر؛