اين كتاب را فعلا نخر!

کاری که با فهرست کارهای ضروری خود باید بکنی آن است که آن ها را یکی یکی محو کنی. چگونه؟ یکی از راه ها آن است که آن ها را انجام بدهی. اما راه هایی دیگر نیز وجود دارد تا آن ها را یکی یکی محو کنی. ممکن است کسی دیگر آن ها را انجام بدهد. البته، اگر بخواهی دست روی دست بگذاری تا کسی پیدا شود و آن ها را انجام بدهد، موجب ملال خواهد شد. همچنین، اگر برای انجام دادن آن ها عجله نکنی، به دیگران فرصت می دهی تا بعضی از آن کارها را انجام دهند. برای مثال، رئیس دپارتمان فلسفه ی دانشگاه از من می خواهد تا سخنران سال آینده درباره ی کانت را مشخص کنم. بدیهی ست، این سخنرانی،به وجه و اعتبار سخنران می افزاید. رئیس دپارتمان از من می خواهد تا فهرستی از کاندیداهای احتمالی تهیه کنم و درباره ی هریک از آن ها نیز به طور مفصل توضیح بدهم. من از این نوع کارها بدم می آید. چون باید به ارزیابی آدم ها بپردازم، از میان آن ها یکی را انتخاب کنم، و در جلسه ی دپارتمان، از یکی از آن ها دفاع کنم.

اما هستند کسانی که چنین کارهایی را دوست دارند. بنابراین، فعلا چند روزی بی خیال وظیفه ای می شوم که دپارتمان به من محول کرده است. در این چند روز، قطعا پیشنهادهایی از این طرف و آن طرف دپارتمان فلسفه به من خواهد رسید، آن هم از طرف کسانی که ارزیابی های لازم را روی افراد انجام داده اند. ظرف این چند روز، ایمیل هایی نیز دریافت می کنم که مستقیما به وظیفه ی محوله مربوط می شود. آنگاه، یک جمع بندی مختصر از مطالب ارسالی کافی ست تا کار مورد نظر به انجام برسد. لازم نیست من از چیزی دفاع کنم، زیرا همکارانم در دپارتمان فلسفه خود این مهم را عهده دار خواهند شد. زیرا آن ها خود دست به چنین گزینشی زده اند. شاید من نیز یکی دو نام را به فهرست اضافه کنم تا ثابت کرده باشم که من نیز دستی در کار داشته ام. من یکی دو نفری را نام می برم تا بعدها بتوانم به آن ها بگویم: «فلانی، من شما را برای سخنرانی درباره ی کانت انتخاب کرده ام.» آن ها هم قطعا کسانی نیستند که بخواهند در این زمینه وارد بحث و گفت و گو شوند. بنابراین ضرورتی نیز برای من پیش نمی آید تا بخواهم از گزینش خود دفاع کنم…