آن سوی مرگ

نگاه کنید، در موقعیتی که قرار داشتم، رنگ ها و نورها طور دیگری جلوه می کردند. درخشش آن ها خارق العاده، اعجاب انگیز و سکر آور بود. من، هرگز چنین درخششی را در حیات مادی خود ندیده بودم. انگار که… انگار که در زندگی مادی، رنگ ها را از پشت یک جوراب سیاه دیده باشم. از پشت یک جوراب سیاه و ضخیم. یا انگار با یک عینک تیره به آن ها نگاه کرده باشم. در عقب وانت، احساس می کردم جوراب سیاه ضخیم یا عینک تیره را از صورتم برداشته ام. متوجه منظورم می شوید؟ می خواهم بگویم تفاوت رنگ ها، قبل و پس از مرگ تا این حد به نظر می رسد. از این گذشته، من در آن وضعیت، رنگ های جدیدی را دیدم. رنگ هایی که در زندگی زمینی هرگز دیده نمی شوند. حتی به صورت مات. ما در زمین، فقط چند رنگ را می بینیم. رنگ هایی را مشاهده می کنیم که بین مادون قرمز و ماوراءبنفش قرار دارند. حقیقت، این است که هزاران رنگ دیگر هم وجود دارند. رنگ هایی بسیار زنده، حیرت انگیز و زیبا. من، همه آن ها را می دیدم؛ به علاوه، نغمه هایی بسیار دلپذیر را می شنیدم. باید اعتراف کنم که به طرزی وصف نشدنی، شیفته نورها، رنگ ها و نغمه شده بودم. در حین همان شیفتگی بود که آن صدا با من ارتباط برقرار کرد. به نظرم آن صدا، از دل همان نورها، رنگ ها و نغمه ها بیرون آمد.