کودکی

وقتي كودك بودم، همه جا شب بود. پرتو نوري ديدم كه همچون طنابي از سقف دنيا آويزان بود. به آن رشته ي نور درآويختم تا غرق نشوم.

ـــــــ

اگر دلي مشتاق داشته باشي، حتي يك گلبرگ نيز كافي ست تا تو را از سقوط به مغاك نيستي باز دارد.

آيا ديدن سينه سرخي كه مي خواند، تو را از شور زندگي سرشار نمي كند؟

ـــــــ

براي من، نوشتن حكم ديدن را دارد. براي آنكه بتوانم ببينم، مي نويسم.

براي ديدن، به روشنايي نياز داريم. از دلِ تيرگي هاي مُركب است كه صبح روشن بينايي طلوع مي كند.

ـــــــ

بهشت، داشتن دلي بسان آسمان است؛ دلي كه هيچ كس نمي تواند آن را به آتش بكشد.